Renklerin Ustası Ranga Guru

Hindistan'da çok ünlü bir ressam varmış. Herkes bu ressamın yaptıklarını kusursuz kabul edecek kadar beğenirmiş.

Ve onu “Renklerin Ustası” anlamına gelen Ranga Çeleri olarak tanısa da;kısaca Ranga Guru derlermiş.

Onun yetiştirdiği bir ressam olan Raciçi ise artık eğitimini tamamlamış ve son resmini yaparak Ranga Guru’ya götürmüş ve ondan resmini değerlendirmesini istemiş.

Ranga Guru ise;
– Sen artık ressam sayılırsın Racaçi. Artık senin resmini halk değerlendirecek diyerek resmi şehrin en kalabalık meydanına götürmesini ve en görünen yerine koymasını istemiş. Yanına da kırmızı bir kalem koyarak halktan beğenmedikleri yerlere çarpı koymalarını rica eden bir yazı bırakmasını istemiş. Raciçi denileni yapmış Ve birkaç gün sonra resme bakmaya gittiğinde görmüş ki, tüm resim çarpılar içinde ve neredeyse görünmüyor.

Çok üzülmüş tabii. Emeğini ve yüreğini koyarak yaptığı tablo kırmızıdan bir duvar sanki. Alıp resmi götürmüş Ranga Guru’ya ve ne kadar üzgün olduğunu belirtmiş. Ranga Guru üzülmemesini ve yeniden resme devam etmesini önermiş.

Raciçi yeniden yapmış resmi ve gene Ranga Guru’ya götürmüş. Tekrar şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş Ranga Guru. Ama bu defa yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde yağlı boya, birkaç fırça ile birlikte. Ve yanına insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı ile birlikte bırakmasını istemiş.

Raciçi denileni yapmış. Birkaç gün sonra gittiği meydanda görmüş ki resmine hiç dokunulmamış, fırçalar da, boyalar da kullanılmamış..

Çok sevinmiş ve koşarak Ranga Guru’ya gitmiş ve resme dokunulmadığını anlatmış.

Ranga Guru ise;
''Sevgili Raciçi, sen birinci konumda insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri sağanağı ile karşılaşılabileceğini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı..

Oysa ikinci konumda onlardan hatalarını düzeltmelerini istedin, yapıcı olmalarını istedin. Yapıcı olmak eğitim gerektirir. Hiç kimse bilmediği bir konuyu düzeltmeye kalkmadı, cesaret edemedi.

Sevgili Raciçi Mesleğinde usta olman yetmez, bilge de olmalısın.
Emeğinin karşılığını, ne yaptığından haberi olmayan insanlardan alamazsın.
Onlara göre senin emeğinin hiçbir değeri yoktur.
Sakın emeğini bilmeyenlere sunma ve asla bilmeyenle tartışma.''

Harika bir hikaye.. Bu hikayeyi hayatımızda öğrendiğimiz mottolarımıza eklemeliyiz. Öğretmenler öğrencilerine, anneler evlatlarına okuyup, emeğin değerinin ne kadar önemli olduğunu, kimsenin hakkını yememeyi öğretmeli..


Teşekkürler paylaşım için..

Alıntı:

Asrevya kullanıcısının gönderdiği mesajdan alıntı Beğenmenize çok mutlu oldum OkyanusunKalbi. Bütün Dünya isimli küçük bir dergi var. Manisa'daki okulumda ders sonlarında onda yer alan bu tarz bilgelik öykülerini çocuklara okurdum. Bir tanesi Dicle Hukuk'u kazanmıştı ve onunla üç yıl sonra Ankara garında karşılaşmıştık. Bana hâlâ Bütün Dünya okuduğunu söylemişti. Bu beni çok mutlu etmişti. Yaşam içindeki bilgelikleri keşfettikçe değerli.

Aaa hâlâ var mı o dergi. Ortaokula giderken o dergiyi okurduk biz. Çok güzel bir dergidir. Bak şimdi nasıl sevindim. Benimle aynı dergiyi okuyan kişilerin olduğunu bilmek bile sevindirici..

3 sayısı elimde kalmıştı.. Geçen gün kitaplığımı düzenlerken rastladım. Oradan konular paylaşırım bende..